Hallo allemaal,
Hoe gaat het met jullie? De afgelopen weken heb ik even vakantie genomen van het schrijven van een blog. Aan de ene kant was dat lekker, maar ik merkte ook dat ik het schrijven gemist heb. Hoe was jullie vakantie? Heb je nog gebruik gemaakt van de diffuser in huis of misschien juist meegenomen onderweg?
Mijn vakantie stond vooral in het teken van afscheid nemen. Afscheid nemen van mijn oma. Ze is 96 jaar geworden, een prachtige leeftijd, zeggen mensen vaak. En ja, daar ben ik het mee eens. Tegelijk vind ik die opmerking ook moeilijk. Want het gemis is er niet minder om. Ik ben dankbaar dat ze zolang in mijn leven is geweest, maar het had van mij nog best een aantal jaren langer mogen duren.
De laatste twee jaren ging haar geheugen steeds verder achteruit. Dat vond ze zelf erg vervelend, en voor mij was het verdrietig om te zien. In haar laatste dagen was ze zich ervan bewust dat het einde naderde. Ik mocht in haar laatste dagen, haar handen een paar keer masseren.
De betekenis van een handmassage
Een handmassage lijkt misschien een klein gebaar, maar juist aan het einde van iemands leven kan dit heel waardevol zijn. Als woorden soms niet meer toereikend zijn, blijft aanraking een manier om nabijheid te voelen. Door zacht de handen te masseren, geef je warmte, geborgenheid en aandacht. Het is een vorm van verbinding die vaak meer zegt dan woorden. Voor mijn oma voelde het ook als een moment van rust en ontspanning. Voor mijzelf was het een manier om nog even bewust samen te zijn, mijn liefde te tonen en haar los te laten in zachtheid.
Nardusolie: een geur met diepe symboliek
Tijdens die momenten gebruikte ik jojobaolie als basis en een paar druppels nardusolie. Voor mijn oma een geur die haar raakte, terwijl ze de rozengeur – waar ze altijd zo van hield – ineens niet meer prettig vond. Nardus is een olie met een bijzondere geschiedenis. In de Bijbel wordt verteld dat Martha de voeten van Jezus ermee waste, een daad van liefde, zorg en toewijding. Juist daarom wordt deze olie vaak geassocieerd met overgave, eerbied en verbondenheid.
De geur van nardus is rijk, aards en bijna mystiek. Het nodigt uit om stil te worden en aanwezig te zijn in het moment. Voor mij maakte dat de massage extra bijzonder: ik mocht mijn oma aanraken met een geur die zo veel diepte en symboliek in zich draagt. Het voelde alsof er woordeloze lagen van liefde en dankbaarheid meeklonken in dat gebaar.
Na de begrafenis vertrokken we naar Terschelling. Ik heb er al vaker over geschreven: het eiland voelt als ons tweede thuis. Normaal gesproken, belde ik oma altijd vanaf Terschelling om haar onze plannen en belevenissen te vertellen. Ze wilde precies weten waar we waren en wat we gingen doen. Dit keer kon dat niet meer. Dat moment was voor mij het eerste waarin het gemis zich echt diep liet voelen. En ik weet dat er nog veel meer van die momenten zullen komen.
Rouwen kost energie. Het is niet iets wat je even “doet” en dan weer loslaat. Het verweeft zich met je dagen, je herinneringen, je rituelen. Voor mij helpt het om kleine momenten van rust en geborgenheid te creëren. Een geur in de diffuser die warmte geeft, een olie voor een handmassage, of gewoon even stilstaan bij herinneringen die troost brengen.
Misschien herken jij dat ook. Dat een geur ineens een herinnering oproept – soms pijnlijk, maar vaak ook mooi en koesterend. Welke geur doet jou denken aan iemand die je mist? Ik lees het graag.
Lieve groet,
Mirjam
Reactie plaatsen
Reacties